3.12.2020r. Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych

“A osobę niepełnosprawną trzeba przede wszystkim dostrzec, zbliżyć się do niej i wtedy dopiero można zobaczyć w niej zwyczajnego człowieka, który tak samo jak my, ma uczucia, talenty, ambicje, różne potrzeby i bardzo chce, żeby go normalnie traktować”

Anna Dymna

   Co roku 3. grudnia na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych. Jest to dzień w którym w szczególny sposób pamiętamy o naszych kolegach i koleżankach, którzy mają problem z poruszaniem się, słyszeniem, widzeniem czy rozumieniem tego, co dla nas wydaje się oczywiste. Nasza szkoła jest przykładem miejsca, w którym z wielkim szacunkiem traktuje się takie osoby. Nie postrzegamy ich tylko jako nie w pełni sprawne, ale przede wszystkim jako wyjątkowe, a bycie w gronie ich szkolnych przyjaciół jest dla nas prawdziwym wyróżnieniem.

   Doskonale na co dzień pamiętamy o tym, że niepełnosprawność kolegi/koleżanki to tylko niewielka część jego/jej całości, jako człowieka. Przecież każdy z nas jest inny, wszyscy różnimy się od siebie: mamy inny kolor oczu, odcień skóry, barwę głosu, niektórzy są ogromnymi gadułami, inni odzywają się tylko kiedy muszą, jedni są szybcy jak pendolino, a drudzy wolą poruszać się na lekcji w-f tempem ślimaka. Wniosek z tego jest taki, że różnorodność jest normą, a nie wyjątkiem i to sprawia, że świat jest ciekawszy.

W naszej szkole:

• interesujemy się naszymi wyjątkowymi kolegami/koleżankami, gdy wchodzimy do klasy mówimy im głośno “cześć!”, pytamy o to co lubią, czym się pasjonują, rozmawiamy z nimi o tym, bo każdy lubi rozmawiać o tym co sprawia mu przyjemność prawda? 🙂 A jeśli nie potrafią mówić to prosimy osobę dorosłą, która zna ich upodobania
  o to, aby pomogła nam porozmawiać z nimi (pamiętamy, żeby mówić bezpośrednio do kolegi/koleżanki a nie do osoby im towarzyszącej, bo jak my czulibyśmy się, gdyby ktoś chciał z nami porozmawiać, ale mówił nie do nas tylko do naszej mamy?)

• proponujemy im wspólne spędzanie czasu w szkole i po szkole, zapraszamy do zabaw, bo przecież każde dziecko lubi się dobrze bawić, jeśli trzeba pomagamy w zabawie, uczymy zasad, uśmiechamy się do nich, gdy chcą tylko patrzeć

• jeśli niektóre ich zachowania wydają nam się dziwne lub nawet denerwujące to wiemy, że nie są celowe, bo nasi wyjątkowi koledzy/koleżanki wcale nie chcą nas zdenerwować, nie są złośliwi tylko najzwyczajniej w świecie nie potrafią nam powiedzieć, że są zmęczeni, że przeszkadza im hałas czy światło i reagują tak jak potrafią, np. krzyczą, płaczą, uderzają rękami o ławkę (ale my to doskonale rozumiemy, przecież też mamy gorsze dni i nie zawsze jesteśmy mili i uśmiechnięci)

• gdy słyszymy, że ktoś śmieje się z naszego kolegi/koleżanki, niezbyt ładnie się do nich zwraca, jak najszybciej zgłaszamy to osobie dorosłej lub sami stajemy w ich obronie, bo nikt nie powinien obrażać drugiego człowieka.

Nasza społeczność szkolna jest wrażliwa na potrzeby wszystkich osób z niepełnosprawnościami, w pełni je akceptuje i jest otwarta na wspólną pracę oraz zabawę.