Listopadowe Święto
Listopadowe święto
„Cóż ja jestem? Liść tylko, liść, co z drzewa leci.
Com czynił – wszystko było pisane na wodzie.
Liść jestem, co spadł z drzewa w dalekim ogrodzie,
Wiatr niesie go aleją, w której księżyc świeci…”
/Jan Lechoń/
Wyjątkowo ciepłą w tym roku jesienną porą, uczniowie naszej szkoły wybrali się na orzeszkowski cmentarz, aby uczcić pamięć zmarłych. Są wśród nich bliskie osoby z rodziny – babcie, dziadkowie, ale także ludzie, których bardziej lub mniej znaliśmy, słyszeliśmy o nich, podziwialiśmy… Nie ma ich już wśród nas.
Symbol pierwszych listopadowych dni – morze płonących świec…. Płomień świecy – znak życia, pamięci, ciepła i miłości. Porusza się on, więc jakby żyje, daje światło i ogrzewa. Uczniowie zapalając znicz na grobie bliskiej osoby, wyrazili miłość i pamięć o tej osobie, mając nadzieję, że jej dusza żyje. Nie zapomnieli także o grobach opuszczonych.
W tym czasie zadumy i refleksji nad mijającym czasem ważnym jest, aby pielęgnować tradycję odwiedzania mogił zmarłych osób, wspominając ich, ale także zastanawiając się nad własnym życiem, które tak szybko upływa.