Języki obce to dla niektórych rzecz zupełnie oczywista, normalna, codzienność, ale dla wielu czarna magia. Czy są przydatne czy raczej bezużyteczne? Warto się ich uczyć? Jako nauczyciel, rodzic oraz obywatel zjednoczonej Europy chciałabym przekonać wszystkich borykających się z tego typu dylematami o niewątpliwych korzyściach płynących z nauki języków obcych. W XXI wieku nie wystarczy znać tylko język ojczysty. „Świat, który jest globalną wioską, mówi do ciebie, ale czy rozumiesz coś?”. Żyjemy w ciągle zmieniającym się świecie, który stawia coraz wyższe wymagania. Bardzo dobre oceny w szkole nie są wystarczające . Każdy z nas, chcąc więcej osiągnąć w życiu musi się rozwijać, pracować nad sobą oraz znać języki obce. Bez znajomości języków obcych trudno w dzisiejszych czasach znaleźć dobrą pracę. W obecnych czasach praktycznie w każdym zawodzie wymagana jest ich znajomość . Coraz więcej ludzi spędza wakacje za granicą, więc i tu znajomość języków wydaje się być nieodzowna, żeby zamówić hotel, zapytać o drogę czy też zrobić zakupy. Z roku na rok zwiększa się liczba osób chcących studiować za granicą czy też szukających pracę poza granicami swego kraju, zwłaszcza teraz, gdy należymy do Unii Europejskiej i gdy otworzyły się nowe rynki pracy. Znajomość obcego języka pomaga zrozumieć innych ludzi z obcego kraju. Profity ze znajomości języków obcych są bezdyskusyjne. Poligloci na przykład nie mają problemów ze znalezieniem pracy. Podróżowanie może być bezpieczne, ekscytujące i swobodne , ale i również może wprowadzić w zakłopotanie z powodu nieznajomości języka lokalnego. Chcąc zwiedzać świat bez znajomości języka czujemy się jak bezradne, zagubione dziecko, wciąż zależne od kogoś innego. Wielu z nas ma rodzinę poza granicami swojego kraju. Posługiwanie się językiem państwa , w którym mieszkają nasi krewni na pewno ułatwi komunikację i podtrzymanie więzi rodzinnych. Przy odtwarzaniu rodzinnego drzewa genealogicznego może się okazać , że nasi przodkowie pochodzili z innych krajów i posługiwali się innym niż my językiem. Znajomość danego języka ułatwi nam dokładniejsze ustalenia. Już Johann Wolfgang Goethe stwierdził: „Wer fremde Sprachen nicht kennt, weiss nichts von seiner eigenen”, co w wolnym tłumaczeniu znaczy: „Kto nie zna obcego języka, ten nic nie wie o swoim własnym”. Uczenie się więc obcych języków pozwala na zrozumienie zasad rządzących w rodzimej mowie. Nauka języka obcego pozwala na realizację wielu zmierzeń, jest narzędziem poznania innych kultur i literatury w oryginale, przynosi wiele satysfakcji. Z wieloma osiągnięciami zapoznajemy się dzięki polskim wersjom i tłumaczeniom, które jednak nie są w stanie oddać jakości tych dzieł. Warto się potrudzić i poznać utwory literackie w ich oryginalnej wersji, zgodnie z akcją „ czytaj oryginały”. Przekłady rzadko oddają zarówno formę jak i treści oryginałów. Oglądanie filmów w oryginalnej wersji jest o wiele przyjemniejsze niż słuchanie nudnego głosu rektora. Znajomość języka pozwala na odkrycie różnicy, jaka dzieli oryginał od tłumaczenia. Przekład poezji np. może być piękny, albo wierny…Kształcąc się w tej dziedzinie możemy zrozumieć piosenki zagranicznych wykonawców. Obcą kulturę można zgłębić dokładnie tylko wówczas, gdy zna się jej język. Każdy kraj ma swoją kulturę, którą nie da się zawsze przetłumaczyć czy wyjaśnić w innym języku. Urządzenia elektroniczne opisywane są często w obcym języku, oprogramowania i liczne strony internetowe nie są tworzone w rodzimym języku. Nauka nowego języka pobudza umyśl do myślenia i zapamiętywania, to świetna metoda na utrzymanie kondycji umysłowej. Uczniowie uczący się języków obcych mają zazwyczaj lepsze wyniki w nauce i są bardziej kreatywni w rozwiązywaniu problemów. Znajomość języków obcych służy także do integracji z innymi narodami , dzięki czemu zaczniemy rozumieć i bardziej respektować takie słowa jak : zrozumienie i tolerancja. W dzisiejszych czasach , kiedy wielu ludzi ma dostęp do Internetu dzięki znajomości obcych języków możemy zawrzeć znajomości z rówieśnikami z innych kraju czy nawet kontynentu. Więc na co czekać?
Ewa Nowak, doradca metodyczny języków obcych i nauczyciel języka niemieckiego
Pliki cookie na naszej stronie internetowej, pmagają zapewnić Ci najbardziej odpowiednie wrażenia dzięki zapamiętywaniu Twoich preferencji i odwiedzin. Klikając „Akceptuję”, wyrażasz zgodę na użycie plików cookie..
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Świąteczne dni 1, 2 i 3 maja są szczególnie ważne w historii Polski i dla Polaków. W tym roku obchodzimy je w szczególny sposób – razem, a jednak osobno.
1 Maja – Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, popularnie zwany Świętem Pracy lub po prostu 1 Maja
2 Maja – Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – polskie święto wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 r.
3 Maja 3 maja obchodzimy rocznicę uchwalenia Konstytucji z 1791 r. Była to pierwsza w Europie i druga na świecie (po amerykańskiej z 1787 r.) konstytucja uchwalona przez tzw. Sejm Wielki, zwany także Sejmem Czteroletnim. Za jej autorów uważa się króla Stanisława II Augusta Poniatowskiego, wielkiego marszałka litewskiego Ignacego Potockiego oraz ks. Hugona Kołłątaja, duchownego i filozofa.